Cis jako drzewo dłu …

Cis jako drzewo długowieczne – przykłady najstarszych cisów w Europie

Cis pospolity (Taxus baccata) to gatunek drzewa iglastego znany ze swojej niezwykłej długowieczności. W Europie istnieje kilka wyjątkowych okazów, które przez wieki były świadkami licznych wydarzeń historycznych. Poniżej przedstawiamy najstarsze cisy na naszym kontynencie.

Cis z Fortingall (Szkocja)

Uważany za jedno z najstarszych drzew w Europie, cis z Fortingall rośnie na cmentarzu we wsi Fortingall w Szkocji. Dokładne określenie jego wieku jest trudne z powodu spróchnienia wnętrza pnia, ale szacuje się, że ma od 2000 do 5000 lat. Nowsze badania sugerują, że jego wiek jest bliższy 2000 lat. W 2015 roku zaobserwowano na nim owoce charakterystyczne dla żeńskich okazów, mimo że wcześniej uważano go za drzewo męskie.

Cis Henrykowski (Polska)

Najstarszym drzewem w Polsce jest cis rosnący w Henrykowie Lubańskim na Dolnym Śląsku. Jego wiek w 2020 roku oszacowano na około 1270 lat. Drzewo osiąga wysokość 10,5 metra, a obwód jego pnia wynosi 4,25 metra. Cis Henrykowski był świadkiem wielu historycznych wydarzeń i przetrwał liczne uszkodzenia, w tym te spowodowane działaniami wojennymi oraz huraganem w 1989 roku.

Cis z Bystrzycy (Polska)

W miejscowości Bystrzyca na Dolnym Śląsku rośnie cis pospolity, którego wiek szacuje się na ponad 800 lat. Mimo sędziwego wieku drzewo nie jest szeroko znane. Obecnie osiąga wysokość 13 metrów, a obwód jego pnia wynosi 3,84 metra.

Cis w Vilémovicach (Czechy)

W Czechach, w miejscowości Vilémovice, rośnie cis, którego wiek szacowany jest na od 1500 do 2000 lat. Dokładne określenie wieku tego drzewa jest trudne z powodu braku badań genetycznych.

Znaczenie cisów w kulturze

Cisy od wieków odgrywały istotną rolę w kulturze i historii Europy. Ich drewno było cenione za trwałość i elastyczność, co wykorzystywano m.in. do wyrobu łuków. Najstarszym znanym drewnianym przedmiotem wykonanym przez człowieka jest właśnie cisowa włócznia znaleziona w Clacton-on-Sea w Anglii.

Długowieczność cisów sprawia, że są one nie tylko cennymi pomnikami przyrody, ale również żywymi świadkami historii, zasługującymi na szczególną ochronę i szacunek.